Świat Motocykli 9/2023

Drogi Czytelniku/Czytelniczko,

Od jakiegoś czasu dość wyraźnie akcentowałem chęć zwolnienia. Zwolnienie z pracy nie wchodzi w grę, bo nie umiem sam sobie dać wypowiedzenia, więc dążyłem do wolniejszego poruszania się. Jak się okazało, jest to sztuka wyjątkowo trudna. Niestety powiedziałem na głos (niejednokrotnie), że jedyne momenty, gdy robiłem w życiu mniej, to te, w których miałem jakąś kontuzję. No i co? Oto piszę do Was z nogą, która w przeciągu tygodnia musiała przejść dwie operacje. Warto było? No nie warto. Przecież gdybym wcześniej zrezygnował z rzeczy, których teraz i tak nie zrobię, miałbym dokładnie tyle samo luźniejszego czasu co teraz, z tą różnicą, że noga nie musiałaby być złamana. Pęd, a właściwie obowiązek pędu, wydaje się być rzeczą zupełnie umowną. Łatwo powiedzieć. No dobra, ale pewnie zżera Was ciekawość, jakiego rodzaju był mój wypadek. Osobiste bicie rekordu w Poznaniu lub na supermoto? Trening flattrack? Może jakiś offroad? A owszem, jazda w terenie, tyle że… na rowerze. Od trzech lat traktuję rower jako świetny trening uzupełniający do jazdy na motocyklu i cieszę się z nowego hobby. Sęk w tym, że na dwóch kółkach z silnikiem wiem, jak się nie wywrócić, bo „glebnąłem” wystarczającą ilość razy. Na rowerze wciąż się uczę, a że uczniem jestem ambitnym… to jest jak jest. Nowe hobby rowerowe otworzyło mi nieco oczy na moją własną pracę. Pozwoliło mi przyjąć perspektywę entuzjastycznego laika, który chce po prostu jeździć, marzyć, rozwijać się. Zupełnie jak wielu ze świeżo upieczonych motocyklistów. Mam więc czas na przemyślenia i przygotowanie się do jubileuszowego wydania Świata Motocykli. Los kreuje naszą rzeczywistość i dosłownie dwa tygodnie wcześniej rozmawiałem z profesorem Leszkiem Romanowskim, zapalonym motocyklistą i ortopedą. Może czas ściągnąć nieco lukru z naszego motocyklowego świata i pokazać, jak jest naprawdę?